Psychoterapia transpersonalna

Nazywana czwartą siłą w psychologii, powstała jako przeciwwaga do tradycyjnych nurtów psychologii – psychoanalizy, behawioryzmu i humanizmu. Zajmuje się zgłębianiem najwyższego potencjału ludzkiego, duchowych potrzeb jednostki oraz transcendentalnych aspektów rzeczywistości. Łączy tradycyjne podejście psychoterapeutyczne z narzędziami duchowych praktyk.

Formalnie jako dziedzina została zapoczątkowana wydaniem w 1969 roku pierwszego numeru magazynu „Journal of Transpersonal Psychology”. Pierwsze wzmianki o duchowych aspektach ludzkiej natury pojawiły się jednakże już we wczesnych pracach uznanych psychologów Wiliama Jamesa, Carla Junga i Abrahama Maslowa.

7 kluczowych kwestii w psychoterapii transpersonalnej:

1. Ta szkoła podkreśla wagę duchowego wymiaru w osiągnięciu życiowej równowagi, dążeniu do rozwoju osobowości i zgłębianiu natury ludzkości.
2. Spojrzenie na problem z pozycji obserwatora – zmiana perspektywy pozwala na zdystansowanie się wobec sytuacji i dostrzeżenie nowych, alternatywnych rozwiązań.
3. Popularnymi narzędziami w pracy z duchowym potencjałem człowieka są: medytacja, prowadzona wizualizacja, joga, praktyka uważności, prowadzenie dziennika i zmieniony stan świadomości, osiągany często w wyniku zastosowania hipnozy lub hipnoterapii.
4. Podejście holistyczne – skuteczne uzdrowienie i rozwój są możliwe tylko przy uwzględnieniu wszystkich aspektów istoty ludzkiej, jej wymiaru duchowego, umysłowego, społecznego, emocjonalnego, fizycznego i twórczego.
5. Człowiek ma wewnętrzną, naturalną potrzebę rozwoju duchowego, manifestującą się w poszukiwaniu pełni poprzez pogłębianie indywidualnej, społecznej i transcendentalnej świadomości.
6. Nacisk na korzystne cechy człowieka, jego potencjał zdolny do przezwyciężenia wszelkich trudności, pozytywne postawy i wzorce do naśladowania. Psychologia transpersonalna nie ocenia doświadczeń człowieka, nie patrzy na niego przez pryzmat jednostki chorobowej i deficytu osobowości.
7. Relacja między terapeutą a klientem odbywa się na zasadzie równości, wzajemnej otwartości, empatii i uczciwości oraz współdzielenia tych samych doświadczeń poprzez osiągnięcie połączenia na poziomie czystej świadomości.

Przeznaczenie psychoterapii transpersonalnej

Terapia jest także adresowana do osób mierzących się z niską samooceną, depresją, fobiami, zaburzeniami lękowymi, PTSD, nadużywaniem substancji psychoaktywnych i skutkami permanentnego stresu.

Podejście transpersonalne korzystnie wpływa na osoby pogrążone w kryzysie egzystencjalnym, pozwala na rozwinięcie nowej perspektywy na życie, pogodzenie się z rzeczami ostatecznymi oraz zaakceptowanie straty bliskiej osoby.

Ta forma pracy jest odpowiednia dla osób poszukujących duchowych form rozwoju, otwartych na nowe doświadczenia i zgłębiających świadomość na temat swojego ciała i duszy.

Czas trwania psychoterapii interpersonalnej

Terapeuci czerpią z różnych technik i nurtów psychoterapeutycznych, proces leczenia nie ma sformalizowanej struktury, a terapeuta ustala indywidualnie z klientem, jaką postać będzie przybierać to indywidualne podejście i jaki czas będzie optymalny do wdrożenia efektów konkretnych, wyselekcjonowanych narzędzi.